Na een heerlijke vakantie gaan we er allemaal weer tegenaan. Micha vroeg zich maandagochtend af waarom alle leuke dingen zo snel voorbij gaan. Tja.... Ons uitzicht gaat in ieder geval voorlopig nog niet voorbij en dat is overigens mooi en goed.
In de vakantie hebben we geprobeerd de huizen wat los te laten. Voor de vakantie zijn we nog wat opties nagegaan en hebben we ook bezoekjes afgelegd. Het was helaas niet wat het in eerste instantie leek te zijn.
We kregen ook een huis op ons pad dat helemaal klopte. Precies wat we zochten. De eigenaren hadden naar aanleiding van ons krantenartikel gereageerd en gaven aan open te staan voor gesprek en gunning. Na een leuk gesprek zei ik tegen Marten: 'het is eigenlijk te mooi om waar te zijn'. Dat bleek later ook. Helaas voor ons, maar fijn voor hen, bleek na een aantal weken dat het toch niet door kon gaan. Een uitwonend gezinslid had alsnog interesse in hun huis. Zo dicht bij de eindstreep en dan toch net niet. Dat was echt wel een baalervaring. Zullen we stoppen met zoeken vroegen we ons even af. En dan?
We hadden de wens om in december 2021 weer een huis op onze naam te hebben, ook omdat dit financieel gunstig zou zijn (we huren momenteel tijdelijk). We blijven zoeken en we blijven ervoor waken dat we iets kopen om te kopen. We merken dat er nog steeds mensen zijn die meezoeken en meedenken en regelmatig vragen of we al wat gevonden hebben. We hopen dat deze bekendheid blijft en we alsnog via deze weg wat vinden. Niet iedereen begrijpt altijd waarom we 'nee' tegen een voorbijkomend huis zeggen. 'Koop gewoon dat huis, dan ben je klaar'. Maar er moet een klik zijn. Net als bij een relatie. Je raakt op slag verliefd of geleidelijk, maar er is ergens een vonk(je). Dat moet je ook bij een huis hebben. De één voelt vonken bij een huis in een drukke buurt, de ander wordt blij en verliefd op een appartement of nieuwbouw en wij zoeken dit.
Vanaf nu hoop ik 1x per maand een blog te plaatsen.
Reactie plaatsen
Reacties