Twee weken geleden stonden we met onze zoektocht in 'Het Kontakt', een streekkrant die veel gelezen wordt. Op de dag dat de krant op de mat viel hadden we ook nog een bezichtiging in Ottoland, een leuk dorp in de buurt van onze huidige woonplaats.
De bezichtiging was op het nippertje. Nadat ik op dinsdag een mail met het nieuwe aanbod onder ogen kreeg, heeft Marten gelijk gebeld voor een afspraak. Hij kreeg te horen dat hij de eerste beller was, maar dat ze nog geen afspraak in konden plannen omdat ze de reacties even af wilde wachten. Marten gaf voor de zekerheid mijn nummer, omdat hij op zijn werkdagen niet altijd goed te bereiken is. Twee uur later werd ik gebeld, maar ik zat in een vergadering. Toen ik aan het einde van mijn werkdag terugbelde gaf de makelaar aan dat er een bezichtigingsstop was. Maar omdat Marten als eerst gebeld had mochten we toch nog komen kijken, maar zonder keus voor dag en tijdstip. Met donderdagmiddag, 15.00 uur als enige mogelijkheid betekende het, vrij regelen van werk, agenda leeghalen, oppas voor de kinderen etc. Je moet er wat voor over hebben, maar we voelen de druk en de belasting die het meebrengt wel steeds meer. Ik denk dat het door veel huizenzoekers ook zo ervaren wordt en dat mensen af gaan haken. Je moet bijna 24 uur je mailbox/facebook etc. in de gaten houden of er nieuw aanbod komt. Nieuw aanbod betekent gelijk bellen.
De bezichtiging was trouwens erg leuk met een enthousiaste makelaar. Donderdagmiddag een bezichtiging en voor maandag 16.00 uur bod uitbrengen. Met het weekend ertussen erg krap om alles goed uit te zoeken vonden wij. Omdat de krant met ons artikel die dag uit zou komen, en we zagen nog wat haken en ogen, besloten we af te wachten en geen bod uit te brengen. Eigenlijk zien we het niet meer zitten om een huis te gaan kopen op deze manier. Zoveel kijkers, medebieders en alles in zo'n korte tijd. We voelen ons daardoor zo opgejut, het is niet prettig winkelen zeg maar. Als ik kleding ga kopen wil ik ook rustig rond kunnen kijken in de winkel, en dat is een veel minder spannende aankoop dan een huis. Kleding mag je nog retour doen, een huis niet! Als je kleding koopt, dan weet je trouwens waar je aan toe bent qua vraagprijs en soms krijg je nog korting ook. Dat laatste hoef je in deze huizenmarkt al helemaal niet te verwachten. Alhoewel.....
We kregen leuke, spontane reacties op ons krantenartikel. De kinderen werden herkend en waren ook wel een beetje trots dat ze in de krant stonden. Micha vond het jammer dat hij onherkenbaar was, daarom nog even een foto van hem :-)
De krant viel bij ruim 20000 mensen op de mat. We kregen de afgelopen twee weken 9 reacties: variërend van huizen die in de toekomst te koop komen, van mensen met dezelfde droom die willen onderzoeken of we gezamenlijk iets kunnen kopen, stille verkoop en 2 gunnende potentiële verkopers met mooi aanbod, (zonder Facebook, makelaar of Funda). Buiten de krant om kwam er ook nog aanbod vanuit onverwachte hoek.
De komende weken hopen we alles eens rustig uit te zoeken en op een rijtje te zetten. We hebben het vermoeden dat er wat bijzit, maar zekerheid hebben we pas als er een handtekening gezet kan worden. Of nog liever: dat we de sleutel in het slot kunnen steken van weer een eigen stek.
Reactie plaatsen
Reacties